INFORMACJE O PARAFII ŚW. JÓZEFA W CIECHANOWIE

Zarys historii kościoła farnego p.w. Narodzenia N.M.P. w Ciechanowie

Gród Ciechanów, usytuowany na tzw. „Farskiej Górze”, wspominany w dokumencie mogileńskim z 1065 r., już wówczas zapewne posiadał świątynię – preromańską rotundę, na której fragmenty natrafiono w pocz. XX w. podczas wykopów pod budowę obecnej zakrystii.

W drugiej połowie XI w. król Kazimierz Odnowiciel wzniósł na podgrodziu kościół p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła. W drugiej połowie XIII w. książęta mazowieccy ufundowali nowy kościół parafialny p.w. NMP, który stał w miejscu obecnego kościoła, a spłonął w 1463 r.

Obecna świątynia pochodzi z przełomu XV i XVI wieku; około 1476 r. wzniesiono prezbiterium i boczne kaplice, a ukończono budowę obszernej świątyni w 1525 r. Konsekracji kościoła dokonał w 1551 r. biskup płocki Andrzej Noskowski. Trzynawowa świątynia z dwoma bocznymi kaplicami wspierała się na 11 murowanych filarach, miała płaski drewniany sufit, a wewnątrz wyposażona była w 11 ołtarzy.

Znacznemu zniszczeniu uległa podczas wojen szwedzkich w 1657 r. Usuwanie zniszczeń i troska o należyty stan obszernej budowli spoczywała na proboszczach i wiernych; zachowane protokoły wizytacyjne z lat 1609-1842 wyraźnie stwierdzają, że do reparacji kościoła zobowiązane były w znacznym stopniu cechy rzemieślnicze, które w obrębie swoich ołtarzy naprawiały mury i dach, zaś troska o prezbiterium i główny ołtarz spoczywała bezpośrednio na proboszczu.

W pocz. XIX w. kościół wymagał gruntownego remontu, zwłaszcza jego zadaszenie, dlatego też od 1804 r. zaprzestano w nim odprawiać nabożeństwa, a parafialne życie przeniosło się do klasztoru OO. Augustianów.

Wkroczenie wojsk napoleońskich w 1807 r. i zajęcie przez intendenturę wojskową pustego kościoła przyczyniło się do jego totalnej dewastacji. Pomiędzy filarami wybudowano 6 pieców do wypieku chleba dla armii: spalono ołtarze, ambonę, ławki, organy, podłogę i parkan przykościelny. Otwarty ogień sięgał drewnianego sufitu, tak że jak pisał w 1817 r. ówczesny proboszcz Rajmund Bagiński „kościół tylko cudem Boga pozostał”.

Do gruntownej naprawy przystąpił wspomniany proboszcz w 1821 r.; uzyskał fundusze od Komisji Rządowej d/s Wyznań i Oświecenia Publicznego. Wydatną pomoc ofiarował generał hrabia Wincenty Krasiński. Remont świątyni ukończono w 1827 r., po czym stopniowo wyposażano jej wnętrze.

Kolejne prace remontowe i przebudowa wnętrza przypada na lata 1913-1920. Wówczas to staraniem proboszcza Remigiusz Jankowskiego, pod kierownictwem wybitnego architekta Stefana Szyllera, przebudowano kaplicę południową, wzniesiono przy niej okrągłą wieżyczkę schodową, dobudowano zakrystię. Natomiast płaski sufit drewniany zastąpiono murowanym, neogotyckim sklepieniem o pięknej linii architektonicznej. Po tym remoncie w 1920 r. polichromię wnętrza wykonał artysta Władysław Drapiewski.

W ostatnich latach przeprowadzono wiele kosztownych remontów: dach pokryto blachą miedzianą, wykonano marmurową posadzkę, wymieniono tynki na bocznych ścianach, poddano renowacji polichromię, wnętrze wyposażono w  dębowe ławki i konfesjonały, w głównym i bocznym wejściu wstawiono nowe drzwi. W 2009 r. u podnóża „Góry Farskiej”  stanął ołtarz polowy z pomnikiem św. Jana Pawła II, przy którym sprawowana jest Najświętsza Eucharystia podczas nabożeństw dla miasta i okolic z licznym udziałem wiernych.

Dzięki swej starożytności i pięknu nadwiślańskiego gotyku ciechanowska fara stanowi czcigodny zabytek kultury chrześcijańskiej na Północnym Mazowszu, a zarazem znak nadziei na przetrwanie Ewangelii Chrystusowej w kolejnych pokoleniach.

Odpusty

19 marca – Uroczystość św. Józefa (wezwanie parafii)

8 września – Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (wezwanie kościoła)